Eindelijk loon naar werken voor Gerrik Decoster. Al het ganse seizoen kleurt de tweedejaars nieuweling uit Koersel tal van koersen. Maar winnen lukte nog niet. Zondag was het in Herk-de-Stad dan toch eindelijk raak. Een verdiende zeker. De manier waarop hij die behaalde was groots. Beukend van begin tot einde. Om uiteindelijk ook zijn laatste concurrenten uit het wiel te knallen en solo te winnen.
Vakantie… iedereen heeft er recht op. Ik dus ook. Tijd om sommige dingen even ‘on hold’ te zetten. Tijd om wat te onthaasten, tijd om te ontspannen, tijd om in mijn geval op het gemak de Ronde van Frankrijk te volgen zonder dat je tussendoor met vanalles anders hoort bezig te zijn. Tijd om dingen te analyseren en te constateren dat er in deze Tour één iemand is die er niet meer bij is: Johan Vansummeren die onlangs noodgedwongen en abrupt zijn afscheid moest aankondigen. Met pijn in het hart.
De sociale media staan bol over de kritiek van wielerliefhebbers die vinden dat renners van continentale team absoluut niet thuis horen in de kermiskoersen. Werkende en studerende renners worden ontmoedigd omdat ze moeten optornen tegen jongens die enkel met wielrennen bezig zijn. Kritiek die van alle tijden is. Destijds waren er geen continentale ploegen maar waren de combines van vaak oudere renners die tijdens de wedstrijd hand en spandiensten verrichten en na afloop de prijzen onderling verdeelden, de kop van jut.