De nationale titel bij de beloften blijft in het Developmentteam van Alpecin-Deceuninck. Na Simon Dehairs uit Zoutleeuw mag nu Sente Sentjens die mooie driekleur een jaar dragen. De zoon van Roy en stiefzoon van Jelle Vanendert toonde zich in Brasschaat in een massaspurt sneller dan Senne Hulsmans, zoon van Kevin. De toekomst van het Limburgse wielrennen blijkt verzekerd met nog maar eens twee snelle jongens erbij en een klimtalent à la Jarno Widar.
Nochtans zag het er voor de start van dit BK niet zo hoopvol uit wat Limburg betreft. Geen Jarno Widar aan de start. Hij bereidt zich via een hoogtestage voor op de Toekomstronde. En op de startlijst telden we amper acht gouwgenoten. Laat er daarvan nu uitgerekend twee op de hoogste trappen van het podium eindigen.
Na afloop een uiteraard dolgelukkige Sentjens die nu een driekleur kan leggen naast die van zijn mama Inn Stevens die in 1998 ook een nationale titel behaalde bij de dames-juniores. Iets verderop stond een wat beteuterde kijkende Senne Hulsmans. Hij kwam in april ten val. Moest daardoor aan de knie worden geopereerd waardoor hij pas begin deze maand de competitie kon hervatten. Bovendien kreeg hij in dit BK ook nog eens op minder dan 10km van de meet met mechanische pech af te rekenen. Hij kwam terug, spurtte naar de kop van het peloton en finishte als tweede. Knap! Maar gezien de omstandigheden smaakt voor hem deze zilveren medaille wat zuurtjes.
Dat uitgerekend buur Sentjens hem vooraf gaat, moet de pijn zeker wat verzachten. Sente haalde het in een massaspurt. Een wedstrijdscenario dat vooraf op dit vlakke parcours ook werd voorspeld en waar zijn ploeg dan ook op inzette. Toen halfkoers zeven renners aan de haal gingen, bleef Alpecin opzettelijk afwezig. Toen die kopgroep in de finale moest worden bijgebeend, waren ze er samen met die van Lotto-Dstny wel. Op 20km van de finish was de hergroepering een feit en maakte men zich klaar voor de aangekondigde massaspurt. Milan De Ceuster van Lotto-Dstny probeerde die nog te ontlopen, maar strandde in het zicht van de streep. Hij werd overvleugeld door het ganse pak met dus op kop Sente Sentjens en Senne Hulsmans.
“Eigenlijk was voor de wedstrijd het plan dat iedereen van ons team zowat zijn kans mocht gaan”, aldus Sentjens. “Op twee ronden van het einde beslisten we om mee de koers te maken. Omdat er niemand van ons in de ontsnapping van zeven zat, was het eerst zaak om hen terug te pakken. Ikzelf mocht me een beetje sparen en dan eventueel na de hergroepering proberen mee te schuiven. Maar uiteindelijk besloot ik om alles op de sprint te zetten. Mijn ploegmaats, met Aaron Dockx als mijn laatste man, hebben me voortreffelijk geholpen. Daarvoor ben ik hen zeer dankbaar.”
Sentjens is nog maar eerstejaars belofte en dit is ook pas zijn eerste zege. “Mijn overstap van juniores naar belofte verliep aanvankelijk niet zo vlotjes. Maar ik bleef hard werken en erin geloven. De jongste weken heb ik op aanraden van mijn trainer Tom Verhaegen wat minder gekoerst en meer getraind. En zie, het heeft geloond.”
Klik hier voor de volledige uitslag
