Onze provincie huisvest wel wat talenten bij de jeugd. Eén van hen is zonder twijfel Aless De Bock. Hij begint nu aan zijn eerste seizoen als belofte. Vorig jaar moest hij het in zijn tweede jaar als junior met slechts één overwinning stellen. Dat aantal zegt niet alles. Die ene was niets minder dan de Ronde van Vlaanderen en nogal wat renners zouden graag tien bloemtuilen willen ruilen voor zo eentje. Dus seizoen geslaagd zouden we denken. Maar dat ziet Aless zelf niet zo. Hij is niet iemand die ellelange verhalen op de sociale media post. Maar dit keer deed hij het wel. We geven het u hieronder mee.
“2024 was een jaar dat ik moeilijk onder woorden kan brengen. Ik had de behoefte om er iets over te schrijven, zodat ik de bladzijde kan omslaan en me volledig kan richten op 2025.
Ik weet niet zeker hoe ik me er echt over voel. Het was zonder twijfel het zwaarste jaar dat ik tot nu toe heb gehad, zowel op als naast de fiets. Het plotselinge verlies van mijn oma maakte het nog moeilijker. Ik worstelde om een balans te vinden in die moeilijke momenten met fietsen, studeren en gewoon een 18-jarige zijn. Proberen een goede student, een goede broer en een goede vriend te zijn.
Ik denk dat een atleet vaak zijn eigen grootste criticus is, wat het niet altijd makkelijk maakt. Je wilt alles perfect doen, zelfs als die dingen buiten je controle liggen of als je tegenslagen krijgt.
Ik heb nog nooit zoveel geleerd in één jaar als in 2024. Maar ik heb het gevoel dat die struggles van vorig jaar me sterker hebben gemaakt en ook de manier waarop ik tegen verschillende dingen in het leven aankijk hebben veranderd en dit op een goede manier.
Ik heb genoten van mijn off-season met vrienden en familie. En ben dankbaar voor hun steun, de geweldige momenten. Mijn familie stond zoals altijd achter me en daar ben ik echt dankbaar voor.
Een speciaal bedankje voor @k2dfsports, @ken_df_, @kierandefauw en @markdefauw. Ze hebben me 4 jaar lang begeleid en me alles over wielrennen geleerd, tot in de kleinste details. Maar wat hen echt geweldige coaches maakt, is dat ze zich niet alleen richten op het wetenschappelijke deel van het wielrennen. Ze geven om de persoon achter de renner. Ze wisten precies wat het beste voor me was. Zonder hen weet ik zeker dat ik niet zou staan waar ik nu sta.
Ik wil ook mijn teams van de afgelopen jaren bedanken: @acrog_tormans, @isorexcyclingteam en @sportenmoedig. Zij gaven me de kans om mezelf te bewijzen en te groeien.
En nu, op naar het nieuwe seizoen met @alpecindeceuninck. Vanaf de eerste trainingskampen voelde ik me goed en ontspannen in de ploeg. Ik kijk ernaar uit om mijn tijd te nemen en de komende drie jaar stap voor stap te groeien. Alles op zijn tijd.
