Gewonnen had nieuweling Emile Beertens nog niet. Daar bracht hij het afgelopen weekend verandering in. De Hasselaar won niet zomaar een wedstrijdje. Hij haalde meteen een grote vis binnen door in Escanaffles een wedstrijd tellend voor de beker van België te winnen. “Eindelijk wordt mijne harde werk na tal van tegenslagen beloond”, jubelde hij nadat hij als winnaar over de streep was gereden.
“Ik kwam dit seizoen al twee keer ten val, waaronder één keer in de Ronde van Vlaanderen op een moment dat ik mee zat in de kopgroep”, doet Emile zijn verhaal. “Bovendien werd ik tot nu toe ook niet van materiaalpech gespaard. Zo kreeg ik tijdens het PK, waar ik mijn zinnen had opgezet, af te rekenen met kettingproblemen. Ik moest toen meer dan één minuut dichtrijden. Wat me lukte. Maar alsof dat nog niet volstond raakte op 2 ronden van het einde mijn stuur los.”
In Escanaffles viel alles in zijn plooi. Emile doet het wedstrijdverhaal. “Heel vroeg in de wedstrijd reden er zes renners weg waaronder de nationale kampioen. Een sterke kopgroep eigenlijk. Met de steun van nog andere renners konden we de kloof dichten. Op 40km van het einde ontsnapten vier renners. Samen met nog een andere renners kon ik er naartoe rijden. Met ons zes draaiden we goed rond waardoor we zelfs een voorsprong van 4 minuten konden uitbouwen. Het werd een spurt met zes. Ik ging van heel ver aan en kon het volhouden tot op de meet.”
Hoe Emile wielrenner werd? “Er is niemand in de familie die koerst. Mijn papa Philippe heeft altijd gevoetbald bij Sporting Hasselt. Maar omdat ik graag fietste en naar verluid ook vrij snel kon fietsen (lacht), stelden mijn papa en opa voor om eens naar de Vlaamse Wielerschool in Zolder te gaan. Na drie trainingen voelde ik de ‘koersgoesting’ opkomen. En zo is het dus begonnen.”
