In tijden van sociale media en iedereen journalist en iedereen heeft gelijk, wil ook ik als auteur van deze website af en toe mijn visie uiten. De juiste visie? Totaal niet want zoals een pak van de sociale-media-journalisten ken ook ik niets van koers. En dit ondanks het feit dat ik -op een weliswaar laag niveau- 15 jaar gekoerst heb (met weinig overwinning maar toch meer dan het merendeel van die zogenaamde journalisten ‘live’ koersen hebben gezien) en een ‘echte’ journalistencarrière van 35 jaar voor een echte krant. In totaal toch goed voor het bijwonen van zo’n slordige 750 gereden en 2700 live bekeken koersen.
Laat me in die hoedanigheid toe even een blik te werpen op de afgelopen Ronde van Vlaanderen voor mannen.
Eén zaak staat voor mij als een paal boven water. DE BESTE HEEFT GEWONNEN. De tweede beste was derde en de derde beste tweede. Dus wat dat betreft geen vuiltje aan de lucht. Een eerlijk podium.
Wat me wel opviel is dat ‘onze’ Wout Van Aert op amper drie dagen van een nieuweling (in de ogen van de kenners op sociale media en elders op straat of aan de toog) is uitgegroeid naar één van de beste profrenners ter wereld. Remco Evenepoel (die trouwens nooit nieuweling is geweest) had er meer tijd voor nodig.
Neen, Wout was drie dagen geleden geen nieuweling. Hij reed toen samen met zijn ploegmaats een pracht van een wedstrijd maar verloor in de sprint als gevolg van een opkomende kramp. Dat kan gebeuren. Al verwacht je dat niet van een topcoureur na een doorgedreven stage op hoogte in een koersje van amper 180km, waarvan hij toch een groot deel ‘gedragen’ werd door zijn ploegmaats.
In de hoogmis van de koers was Wout weer de echte Van Aert zoals we hem kennen. Of toch niet? Want laten we eerlijk zijn. Op de plaatsen die het er in de Ronde van Vlaanderen toe doen, moest hij telkens afhaken. Tot vier keer toe kon hij met de hulp van zijn ploegmaats (die eindelijk en gelukkig voor een keer van pech gespaard bleven) maar ook dankzij zijn nooit aflatende doorzettingsvermogen en zijn klasse terug keren. Ook omdat Pogacar en Van der Poel niet voluit durfden gaan. De eerste omdat hij Mathieu allicht niet helemaal vertrouwde aangezien die bij elke aanval geen krimp gaf, de tweede omdat hij achteraf gezien en wellicht mede door ziekte tijdens de dagen voorafgaand aan de Ronde zich niet helemaal top voelde. Hadden ze wel allebei het volle pond gegeven dan was mogelijk de wedstrijd al eerder gereden.
Kon Wout rekenen op zijn ploeg, dan was dat in mindere mate het geval voor Van der Poel en Pogacar. Eerstgenoemde moest een groot deel van zijn ploeg opofferen om terug te keren na een val aan hoge snelheid. Iets waar men zeker nooit beter van wordt. Idem voor Pogi die Wellens, Navarez en Vermeersch in diezelfde val verloor. Drie pionnen die hem volgens het uitgestippelde plan in de finale van dienst moesten zijn. Maar de wereldkampioen voerde tijdens de wedstrijd een paar verschuivingen door waardoor Bjerg, Molano, Politt en uiteindelijk ook nog Vermeersch een dubbele speeltijd kregen opgelegd. Perfect gedaan. En toen het tijdens de laatste beklimming echt om de knikkers ging, pakte Pogacar genadeloos uit. Van der Poel, die ondanks een antibioticakuur na zijn winst in de E3 tot dan de evenknie was van de wereldkampioen, moest daar ook het hoofd buigen. Net als Pedersen en net als Van Aert al had die voor het aanzetten van de laatste keer Kwaremont een lovenswaardig poging ondernomen om te anticiperen. Hopelijk houdt Wout op zijn beurt nu geen verkoudheid (en een daaraan gekoppelde antibioticakuur) over aan de snelheid waarmee Pogacar hem passeerde.
In ieder geval… Wout is klaar om aanstaande zondag de stenen uit de grond te vlammen. Dat zijn Pogacar en Van der Poel (al zou hij aan zijn val in De Ronde toch een schouderblessure hebben overgehouden) ook. En zeker ook Pedersen. De Deen is voor mij de favoriet voor Roubaix (mocht Pogacar met pech af te rekenen krijgen. En dan nog. Remember de Strade).
Oh ja… in de marge (alhoewel) en als Limburgse wielerjournalist nog dit. De in laatste instantie opgeroepen Timo Kielich (Alken) finishte na berewerk voor zijn kopman Van der Poel als 18de op goed 2 minuten van de winnaar. Een fantastische prestatie. Wat is die gast gegroeid !
